گزارش آقاي محمد والي نژاد

تلاش برای صعود زمستانی زرینه كوه ( ماست چال ) از مسیر جدید

قله ی زرینه كوه یا ماست چال (؟)به ارتفاع تقریبی 4200 متر یكی از قله های وحشی و بكر منطقه طالقان می باشد.مبدا صعود این كوه از سمت جبهه ی جنوبی روستای ناریان و از سمت جبهه ی شرقی و شمال شرقی روستای انگوران می باشد.

این قله برروی خط الراس شرقی غربی ،  كندوان – علم كوه قرار دارد و از طریق گردنه ی سیالیز واقع در زیر قله و از طریق تنهادهلیز قابل عبور به نام دریچه بنداز سمت شمال به روستای زیبا وكوهستانی دلیر از توابع استان مازندران منتهی می شود.  روستای دلیر از طریق یك جاده ی خاكی بطول تقریبی 20 كیلومتر به جاده چالوس و دوراهی دزدبن متصل است. )

مسیر كوهپیمایی ناریان به دلیر در فصل بهار یكی از زیباترین برنامه های كوهپیمایی می باشد كه بارها این مسیر را به اتفاق دوستان پیموده ایم.

صعود زمستانی این كوه به علت فاصله دور از مبادی صعود ونیز یالها و گرده های طولانی با شیب زیاد و بهمن گیر یكی از سخت ترین برنامه ها ی زمستانی می باشد. باتوجه به اطلاعات موجود بدست آمده ازگزارش برنامه های سایر كوهنوردان ، تاكنون تلاشهای بسیار كمی جهت صعود این قله درزمستان صورت پذیرفته است.

اینبار به همت دوستان گروه هفتخوانقصد صعود این قله را از طریق جبهه ی جنوبی و از روستای ناریان را كردیم كه بعد از دو ونیم روز تلاش طاقت فرسا بدون صعود نهایی قله همراه بود.

( به علت حجم زیاد برف آنهم بصورت كاملا پودری و ناپایدار كه در برخی قسمتها خطر ریزش بهمن بسیار بود و با تشخیص سرپرست ، گروه از ادامه تلاش منصرف شد ، چون به قولی هیچ كوهی ارزش مردن را نداره !!!)

اما لذت صعود در یك چنین منطقه زیبا و بكری  قابل وصف نیست .

شب مانی برروی یال ،  قله زرینه كوه در زمینه عكس دیده می شود . ( فقط یك خیز آهو فاصله است !)