چندی دوست دارمه روستا رِ

دلنوشته آقای محسن رزاقی فرزند اکبر , متخلص به "آقاجی"  , به گویش ناریانی

چندی دوست دارمه روستا رِ

چندی دوست دارمه روستا رِ
هر روز کَشِمه انتظارِ فردا رِ
تا که بَشِم لویی سر
بیاشِم قامَتِ سِلطون سه بِرارِ
بَخِرِم نون و پَندیرِمه, اوجار
گوشادارِم صدایِ سکوتِ مسجِددار
سر به هوا بَشِم تا خِرَه چال 
دو بَکِنِم زیرِ وارِش، اَدیدی اوجار
پیاده بَشِم تا تَنگه سَر
دستِمه بَکشم رَفتِگونی سِنگی سَر
نَنِم گِنبیَه مِنِه:
تِه وَنِ بَشی جوستون
ماچِ موچی واستون!
سالها بِگذَشتِه و؛ وِ دِیَ دَنـیِیَ قلاکتی
خِدا وِرِِ رحمت کِنِه، ویی بَلا مِنِی کِتی
چقدر دوست دارمه روستا رِ
هر روز کَشِمه انتظارِ فردا رِ
اِنصِفَر که بیَمامِه ناریون
خوامه با زنکم بَشِم جوئر ناریون
اَندیی ویبه تعریف کِردِِمِ از تنوخره جای در بند
مونِسا چشمه، هَلی ویا و موز و دیم کمر
بوتِه مِنی کَلِه لاب بَبِیَه ؛ بَنِیشتِه تو میون اِژدَر
مَحلِه که بیَمامه مِنِه یادما منِی سرگذشتهِ
غِروبون کایه کِمبیَمِی؛ گِلی کاچ، قیش کایه و هَلِن گرِشتهِ
اون وَقتون اینور گِلِبوم بیَه اونور عارسی
مِنِه بدبخت وستِه بَشِم مال بیورم از اِسبی او سی
همه جمع بومبیَننه غِروب پِلی گَل
از اونور انبییه گو، وَره و بِزِگَل
خِدِمه لوس کِمبیَمه نَنِمی به؛ که رخیفونم دَره شِنه گرو
اون دی مِنِه چِلی همراه کِتِمبیه که ته اِشونی همراه نرو
دِ ساعت وِرِ رِخشَند کمبیَمه و جیفش دکمبیِمه نخدچی
ببام امبیه کمبیه راستاباش بَشو واشِ چین ...  اندی ننه تِه گپ وَنِچین
آری اندی دوست دارمه روستا رِ
هر روز کَشِمه انتظارِ فردا رِ
بَپیسیَمه دود و شِلوغی دَستِ ایجار
خِدا دونه دیَه کی بَتونم بَشِم اوجار
دلِم تَنگایته بَبا و نَنمی خاکیبه، خِـــدا
آقاجــی رِه دیه نکه از ناریون جِـــدا

آقاجی - اول زمستان1392

مشاهده دیدگاهها و نظرات شما در خصوص این دلنوشته

برای آشنایی بیشتر با این همشهری عزیز هنرمندمان میتوانید بر روی این لینک کلیک کنید