رجبعلی بند

یک روز از روزهای تابستان زمانی که علف چینهای دَهوَر دیگر علفی یافت نمیشد  مرحوم رجبعلی به برادرکوچکترش گفت برادر پلوخِرِگهره ای بن  وایه خوبی هست. صبح زود مرحوم کتاب و رجبعلی راه افتادند و رفتند  وایه ها را چیدند تا یک دو پَربِنی مونده بود مرحوم رجبعلی گفت برادر تو برو چایی دم کن تا من بیایم، ایشان رفت چایی رادرست کرد ویک چرتی زد، یکدفعه بیدار شد دید هوا تاریک شد اطرافشو نگاه کرد ولی مرحوم رجبعلی رو پیدا نکرد به گمانش که حتماً رفته به محل. مرحوم کتاب به ده آمد و پرسان پرسان رفت منزل پدر دید برادر بزرگ به روستا نیامد، سپس رفت پیش کربلائی کاظم آقاسرکتاب باز کرد گفت حتماً زودتر دنباله ایشان را در همان کوهی که رفت بگیرید. مرحوم کتاب به اتفاق دو اخوی مرحوم محبعلی و مشهدی علی شب راه افتادند تا پایین پلو خِرِ گهره رفتند همان محدوده ای که مرحوم رجبعلی علف می چید دیدند ایشان از همان بند پرت شده و افتاد در آب رودخانه سیولیز. شاهدان میگویند وهله اول کلاه آن مرحورا دیدند که داخل گرداب بر روی آب میچرخد رفتند و آن مرحوم را از آب درآوردند هنوز بدنش گرم بود آتش روشن کردندتا دم دمای صبح و به مشهدی علی گفتند تو برو محل به عمه مرثه که زنی دانشمند و باوقار بوده خبر بده پدر ومادر آنها(چراغعلی و هاجر) سیولیزبودند (البته آنهاهم دیده بودند که از زیر وزِندِچاشتخارون یه نوری آمد ولی گمان کردند که اشتباه دیدند) مشهدی علی به ده آمد و عمه اش مرحومه مرسه را از قضیه با خبر کرد چون عمه مرسه ارادت خاصی به برادر و برادرزادهها مخصوصاآن مرحوم داشت  خیلی ناراحت شد شروع به شیون کردن کرد به حدی که همه اهالی ده باخبر شدند و بعد با سختی زیادی جنازه را به ده آوردند، بعد گفتن به کی بگوییم که برود چراغعلی و هاجر (پدر مادر مرجوم رجبعلی) ر از مرگ جوان۲۴ساله اش با خبر کند قرعه بنام مرحوم زین العابدین (پسرعمه کربلائی کاظم آقا) افتاد و ایشان از بلندای ازولت فریاد زد ؛چراغعلی، هاجر بیایید رجبعلی از بند افتاده و مرده، صدایش از آنجا به گوش آنهارسید مرحوم چراغعلی و مرحومه هاجر با قاطر به ده آمدند و فرزند رشیدشان را در آرامستان ناریان به خاک سپردند.

از آنروز آن بند بنام رجبعلی بند معروف گشت.

روحش شاد و یادش گرامی

🌸🌿🌿آلبوم خاطرات ناریان🌿🌿🌸