جاجيم

 جاجيم، جاجيم ها داراي عرض حدود 25 سانتیمتر است و طول آنها، بنا به مصرف ، از دو تا چهار متر تفاوت می کند. معمولاً تخته ها را به نحوی به هم می دوزندکه طول و عرض جاجیم با هم برابر باشد. اگر برای انداختن بر روی کرسی بود، طول تخته ها را چهار متر می گرفتند و در نتیجه شانزده تخته جاجیم را از پهلو به هم می دوختند تا عرض آن نیز چهار متر شود. این جاجیم ، لحاف روی کرسی را محافظت نموده و  پاکیزه نگه می دارد. رنگها و نقشهای متنوع آن نیز موجب تزئین خانه می شود. به جای رولحافی و در تابستانها به جای روانداز و پتوی دستبافت نیز به کار می رود . از جاجیم به عنوان زیرانداز یا فرش استفاده نمی شود، مگر به هنگام ضرورت . از جاجیم هایی با طول بیشتر (سه متر) و عرض کمتر (دو متر) برای پوشاندن رختخوابها استفاده می شود. جاجیم ناريان از پشم گوسفند بافته می شود. زنها پشم را با دوک (در زبان محلی : چل) می ریسند. رنگرزهای محلی این نخِ پشمها را سبز، قرمز، آبی و کبود می کنند. نخهای رنگ شده ، تارهای بافت را تشکیل می دهد و پود آن از پشم تک رنگ (معمولاً سیاه ) یا خودْرنگ است. نقش جاجیم (به نامهای درزابوته ، موشه دندان و غیره ) را همین تارها به وجود می آورد. داشتن چند جاجیم در خانه نشانة ثروت و مکنت صاحب آن بود. امروزه جاجیم بافی در روستاي ناريان تقريبا از بین رفته و جاجیمهای باقی مانده حکم اشیای عتیقه و یادمانهای خانوادگی را پیدا کرده است . اميد است اين صنعت زيبا دوباره با دست توانمند زنان سختكوش روستاي قشنگمان مهيا گردد.

                                                       ادامه دارد