معرفي روستاي ديدني ناريان

 ناريان يكي از هفتادوهفت روستاي باصفاي طالقان زيبا ست كه درشمالي ترين نقطه طالقان واقع شده است كه رودخانه، ناريان رود، از وسط روستا عبور مي كند خنكاي صبحدم ونسيم روح نواز رودخانه درصبحگاهان هر جنبنده راروح مي بخشد. ناريان از سه محله به نامهاي بالا محله(جورمحله)،ميان محله، پايين محله(جيرمحله) مي باشد .جور محله تقريبا 30% از ساكنين سكني دارند. ميان  محله تقريبا 50% ساكن دارد و اماكن عمومي مثل حمام،مخابرات،مسجد،وكانون ودفتر شوراي اسلامي روستا در اين محله واقع شده است 20%باقي مانده درجيرمحله ساكنند. از نظرطايفه هشت طايفه مختلف بنام هاي رزاقي،صابري،از سادات عزيزخانواده هاي ميرغياثي، فخرحسيني،حسيني نسب.شريف كاظمي، ترابيان،شيخ سلطاني ميباشند.از نظر سطح سواد حدود 98% از ساكنين با سواد هستند.حدود100خانوار درروستا ساكن ميباشند ودر تابستان از مرز 400خانوار عبور ميكند.مردم سخت كوش تلاشگراين منطقه از طريق دامپروري وكشاورزي امرار معاش مي نماييد.ناريان دو مغازه خوار وبار فروشي دارد كه از شيرمرغ تا  جون آداميزاد درآن پيدا ميشود كه مردم مايحتاجشان را از آنجا تهيه مينمايند. گويش مردم اين ديار زيبا لهجه شيرين تاتي ميباشد كه بزودي برخي از اصطلاحات را در همين سايت براي علاقه مندان قرار خواهيم داد.

معرفی بیشتر روستای ناریان
در ۳۰ کیلومتری شمال شرقی شهرک(مرکز طالقان) و در ضلع شمالی رود خانه شاهرود و جاده سراسری شرقی-غربی طالقان و در منتهی الیه شمال شرق جاده باده سر که از جوستان به طرف شمال شرق منشعب شده و پس از دیزان به طرف شرق امتداد می یابد و در موقعیت جغرافیایی ۳۶ درجه و ۱۲ دقیقه و۵۱.۹ ثانیه عرض جغرافیایی و ۵۰ درجه و۵۹ دقیقه و ۵۹.۰ ثانیه طول جغرافیایی و در ارتفاع۲۴۴۲ متر از سطح دریا روستای نسبتا بزرگی وجود دارد که بنظر میرسد به لحاظ جمعیت و وسعت برابر با روستاهای میر،دنبلید و سوهان می باشد.
این روستا به لحاظ داشتن آب کافی از رونق بسیار خوبی برخوردار بوده و به لحاظ داشتن مراتع سرسبز و چشمه سار های متعدد دامداری در آن رواج بسیار خوبی دارد شاید این روستا مقام اول را از این نظر در منطقه طالقان دارا باشد. از میان این روستا رود خانه ای عبور میکند که ازارتفاعات شمالی آن و از ناحیه مرغ بند سر چشمه گرفته و پس از آبیاری باغات و مزارع روستای ناریان از آن« عبور کرده، سپس وارد دره بسیار تنگی که عبور از آن بدشواری صورت می گیرد،شده و نهایتا در ناحیه لمبران به رودخانه شاهرود منتهی می شود. در فاصله تقریبی ۱۵ کیلومتری شمال روستای ناریان منطقه ای و جود دارد که مرغ بند نامیده می شود. برخی از اهالی روستا عنوان نمودند که در آن غار بزرگی و جود دارد که تا کنون کسی داخل آن نرفته است. اهالی می گویند رسیدن به غار حداکثر ۵ ساعت وقت از روستا پیاده روی لازم دارد.
روستای ناریان در تابستان دارای بیش از ۴۰۰ خانوار و در زمستان حدود ۳۰ خانوار جمعیت می باشد. شغل اهالی بومی روستا دامپروری و کشاورزی است بدلیل مهاجرت روستاییان به شهر ها اکثر مردم آن به شغل های دیگر مشغول اند این روستا در طول مبارزات انقلاب اسلامی،هشت سال دفاع مقدس و دفاع از حریم اهل بیت(ع) ۲۹ شهید و ۲ مفقودالاثر را تقدیم اسلام نموده است. از اصلی ترین طوایف مردم ناریان میتوان طوایف: شریف کاظمی، صابری، رزاقی، میرغیاثی، فخرحسینی، حسینی نسب را نام برد.که طی ۷۰ سال گذشته با پیوند نسبی میان دیگر روستاهای اطراف طوایفی نظیر شیخ سلطانی، ادیبی، ترابیان نیز کم و بیش اضافه شدند.
اهالی روستا از اقوام تات هستند و به زبان تاتی سخن می‌گویند.[۳] تاتی یکی از زبان‌های ایرانی نو شاخه شمال غربی است که به مازندرانی و گیلکی بسیار شبیه است .
بنابر اظهارات اهالی و معتمدین و اعضای شورای ده،روستای ناریان فاقد آثار فرهنگی و تاریخی بوده و تنها در ضلع جنوب غربی روستا و در جبه غربی و چسبیده و به روستا تپه ای و جود دارد که اهالی آنرا قلا کِتی می گویند. سطح این قله ۲۰در۲۵ مترو آثاری از سفال های هزاره اول در آن یافت شده است اما به علت حفاریهای فراوار کاملا مضطراب و فاقد ارزش مطالعاتی می باشد.به عبارت دیگر چیزی از آن باقی نمانده است.

معرفی اجمالی جغرافیای ناریان 

ناریان آخرین روستای منطقه طالقان در شمال غرب است و با ارتفاع2600 متر از سطح دریا در بالاترین نقطه قرار گرفته است . و همین امر سبب دست نخوردگی  و عدم دخالت بیش از حد  انسان شده است.

وجود علفزارهای فراوان در دامنه کوهها و تپه های اطراف، اهالی به کار علفچینی و انبار کردن علوفه مشغول می باشند که برای مصارف دامها از آن استفاده می کنند . تنوع گیاهان دارویی در کوههای اطراف مثال زدنی است که با توجه به روی آوردن مردم به مصرف گیاهان دارویی در سال های اخیر یکی از توانهای خوب منطقه است . ازمحصولات باغی ناریان میتوان  سیب، گیلاس،آلبالو و گوجه سبز نام برد و از محصولات کاشتنی سیب زمینی، لوبیا سبز، لوبیا،سیر و سبزیجات میباشد. برای تامین علوفه دامها  یونجه وشبدر وجود دارد. درختان این منطقه اکثراً سپیدار(تبریزی) و بید است . از سبزیهای کوهی منطقه  میتوان ریواس،شورک،والک، وانواع سبزی آش وقارچ را نام برد .زرشک کوهی وکولیک ناریان نیز مثال زدنیست. پس از پیاده روی یک ساعته در خلاف جهت جریان رودخانه به منطقه ای می رسیم که در شیب تپه های آن  گیاه ریواس به وفور مشاهده می شود که قسمتی از آن توسط اهالی به مصرف می رسد و بقیه در طبیعت باقی می ماند. در نزدیکی این محل آبشاری وجود دارد که از دل کوه بیرون می آید و آبی بسیار خنک و زلال دارد و حجم آب در طول سال متغیر است.

از دیگر منابع آب در ناریان چشمه های در بالا دست روستا  است که آبی بسیار خنک و گوارا دارند و  در طول سال از آن می جوشد و اهالی بعد از بازگشت از زمینها و علفچینی جرعه ای می نوشند و جانی دوباره می گیرند. دامپروری یکی از قطب های اصلی است که به دلیل پوشش گیاهی دامنه های اطراف و منابع آب مورد توجه اهالی است .

متاسفانه علیرغم کلیه توانهای محیطی موجود که در منطقه و روستا وجود دارد هر روز شاهد افزایش مهاجرت فصلی  و مقطعی اهالی برای یافتن کار در مناطق اطراف مانند کرج ، قزوین ، تهران و.. هستیم . که می توان عدم استفاده صحیح از توانها جهت ایجاد اشتغال و رونق گرفتن روستا و ایجاد امکانات رفاهی کافی را از عمده دلایل آن دانست . از دیگر مشکلات ، استفاده صرف مردم جهت تفریح در بعضی فصول و عدم توجه به محیط زیست و تلاش برای بقای توانهای محیطی است که منجر به بروز مشکلات زیادی شده است مخصوصاً در نواحی پایین دست به علت همواری بیشتر زمین ها و ساخت و سازهای بی رویه که به دلیل عدم وجود قوانین کافی و اصول ساختمان سازی اولاً فاضلاب های خانگی  در بعضی از نقاط به رودخانه ریخته می شود که طبیعتاً در دراز مدت مشکلات فراوانی را به وجود می آورد که سبب آسیب به توانهای محیطی منطقه خواهد شد .

زیست بوم های کوهستانی، به دلایل گوناگون از جمله، کوتاه بودن فصل رویش، پایین بودن میانگین دمای سالانه و در کنار آن اختلاف دماهای شدید، استعداد زمین های پرشیب برای فرسایش و محدود بودن زمین برای طرح های توسعه اقتصادی، بسیار آسیب پذیر هستند. در سال های اخیر، در هر باغ و کشتزار، روی بسیاری از تپه ها و در حریم رودخانه ها خانه سازی شده و این امر، خدمات رسانی شهری را از هر حیث (آب ، فاضلاب، جمع آوری زباله ...) دشوار کرده و حتی تصور این که در سال های آینده هم بتوان مثلا برای هدایت پساب ها کاری کرد، سخت است. با توجه به این که زهکش طبیعی کل روستا، رودخانه است، نفوذ پساب ها تهدیدی جدی برای آب سد طالقان است.

در این میان، راه های دسترسی به کوهپایه ها و مناطق کشاورزی، با ساخت جاده ها و شاهراه های عریض که توجیه زیست محیطی ندارند، اینگونه مناطق را مستعد بدل شدن به حومه های شهر و بیرون رفتن از چرخه ی تولید کشاورزی و دام پروری می سازد. فقط ظرف ده سال اخیر، قیمت زمین چندین برابر شده است که این امر، زمینه را برای تبدیل باغ ها و کشتزارها به قطعه های کوچک و فروش جهت خانه سازی آماده ساخته است. این سودآوری چشمگیر ، همچنین زمینه ساز و محرک تجاوز به عرصه های منابع طبیعی جهت استفاده شخصی بوده است.

برگرفته از وبلاگ شخصی آقای محمد رضا شریف کاظمی  با اندکی ویرایش

 وجه تسمیه نام روستای ناریان (به قلم حاج شیخ علی صابری):

باسلام وعرض ارادت

             بعدازپیروزی انقلاب،وضعیتی پیش آمده بودکه همه سعی میکردندنام هاونشان هائی که به نوعی بانظام ستمشاهی ویا بت پرستی وآتش پرستی وامثال آن همخوانی داردازبین ببرندویا تغییر بدهندمثلا کرمانشاه را به باختران (که البته 16 سال بعد مجددا شدکرمانشاه) یاشهرشاهی درمازندران به قائمشهر و شهسوار به تنکابن تغییریافت.

   درحالیکه بعضی این نامها معنائی خاص داشته وهیچ ارتباطی بافرهنگ شاهی نداشته است......براساس همین "جو" بعضی ازعزیزان به نظرشان آمدکه کلمه ی "ناریان"عربی بوده وبمعنای آتشکده است، وچون خاستگاه متدینین وعلماء وشهداست لاجرم بایدبه "نوریان" تغییریابدمدتی هم درمحاورات ومکاتبات همین نام تکرار می شد اما "جانیفتاد".

        تحقیقی که بنده داشتم معلوم شدکه اسامی تمامی روستاهای طالقان وساوجبلاغ مربوط است به دوران پیش ازاسلام،ناریان، دیزان، بزج، جوستان، خچیره ودیگر روستاها و این اسامی اصلامربوط به هزاروچهارصدسال دوره ی اسلامی نیست که آمیخته به عربی شده باشدوناریان بمعنای آتشکده باشد، بفرض محال اگرمربوط به دوره ی اسلامی نامگذاری شده باشدبایدگفت پیشینیان ما اسلام را نپذیرفته وبا لجاجت به آتش پرستی اصرار داشته اند!؟و قطعا چنین نبوده است.

        آقای یوسفی مورخ ومتخصص وجه تسمیه ی نام های شهرهاوقراءوقصبات ایران، میگوید ناریان یعنی محل اجتماع و سکونت جمعیت فراوان، حرف "نا"مانند حرف"نی"در ابتدای نیشابور و حرف"ن"درکلمه ی نهاوند، عرفا برای نشان دادن پرجمعیت بودن آن شهر و روستا استفاده می شد لذا همین ناریان را که معرف هویت قومی ومنطقه ای ماست حفظ کنیم و به مردم نجیب ومتدین وشهدا وعالمان وفرهیختگان وهمه زنان ومردان مان که درعرصه های دینداری وحفظ ارزشها می درخشند ببالیم وبرای عاقبت بخیری خودودیگران دعاگو باشیم.

  عزت مستدام.

 وجه تسمیه نام روستای ناریان از نگاه سید مرتضی میرغیاثی (آقاسید هاشم):

 نار naar

 تركه اي كه توسط آن عمق آب را سنجند به گویش طبری

  ناری

 (صفت ) منسوب به نار : 1 - ( صفت ) آتشی : ناری . سلاح ( اسلحه ) آتشی مانند تفنگ توپ . یا مثلثه ناری - روشن و شفاف و درخشندههمچو آتش 4 - - ( اسم )

  ریان

 (صفت ) 1 - سیراب مقابل عطشان . 2 - تر و تازه شاداب جمع روائ

 آن

 (اسم ) وقت هنگام لحظه ای که در آن هستی دم اندک زمان . جمع : آنات . یا آن به آن . لحظه به لحظه . یا در یک آن . در یک لحظه در یک دم . (4)

  نارین

 (اسم ) خزانه جواهر و زر سرخ که مستقیما تحت نظر سلطان بوده

 کلمه مغولی مغول به خزانه محتوی جواهرات و زر سرخ که زیر نظر مستقیم سلطان وقت بوده است نارین می گفته اند .

 ان

 پسوند «-ان» در زبان فارسی، می تواند بعنوان نشانه ی مکان و موطن بکار رود. چنانکه «ایران» سرزمین آریایی ها، «یونان» سرزمین ایونیایی ها،«گیلان» سرزمین گیل ها، و... است. در طالقان نیز «-ان» در نامگذاری روستاها همین نقش را ایفا کرده است.

 بعد آشنایی با کلمات جدا شده از اسم ناریان به ترکیبهای زیر در اسم زیبای ناریان می رسیم از جمله

 نا+ریان=نای سیراب

 نا+ریان=عطشان تشنه لب

 نار+یان=جلوداران

 ناری+ان=سرزمین شقایق.سرزمین روشن و درخشنده.سرزمین زر سرخ

 یک تحلیل

 برداشت من از معانی ترکیبها مخصوصا ترکیب ناری+ان این است که به علت وجود گلها وگیاهان سرخ رنگی که در منطقه ناریان هستند ووجود خاک سرخ احتمالا در این منطقه ونزدیکی معنی کلمه نار به رنگ سرخ وشاید تاثیر پذیری زبان مغولی که به جواهر سرخ نارین می گفتند ودر آخر به علت سرمای شدید در زمستان که تاثیر آن بر روی پوست صورت افراد ساکن ناریان هویدا می شد و رنگ پوست آنها به سر خ متمایل می شد از این رو معنی جدیدی که من به شخصه از اسم ناریان برداشت می کنم (سرخ رویان)یا (سرزمین سرخ)است.

روش زندگي اهالي ناریان
در دهه هاي پيش ازپنجاه وشصت مردم روستاي ناريان همانند همه ي اهالي طالقان پيش از آنكه زرق وبرق تمدن امروزي سبب شود كه زندگي بي آلايش و فعال روستا را به شهر نشيني ترجيح دهند ، بسيارسخت كوش وتلاشگر همچون مورچگان از كوچك وبزرگ فعاليت مي كردند تا نان لاك سالانه خود را از همان زمينهاي روناچال موجود كه در اختيار داشتند بدست آورند وبا تمسك به كوه ودشت هركدام گاوها وگوسفندها، خري يا قاطري وتعدادي مرغ وخروس را خود پرورش ميدادند واز حاصل آنها زندگي روز مره ي  خويش را اداره مي كردند و نيز در مواردي خودكفا بودند و بيشتر قند، چاي، توتون، پنبه و رنگ شيميايي و اگر ممكن ميشد نفت، كفش وپارچه هاي فانتزي براي مجالس عروسي ومانند آن را از شهرهايي مانند قزوين و بيشتر تهران بوسيله ي دكان دارها و برنج را از شمال  وارد وخريداري مي كردند.
بدين ترتيب بود كه بيشتر مردم آرد تمام سال را از محصول زمينهاي خود تامين مي نمودند و خورش نانشان، پنير، لور، ماست، قرمه از گاو شيري و گوسفندها وبزها تامين ميشد.
آنان مردمي خرده مالك بودند كه كمتر يا زيادتر ميتوانستند از زمينهاي خود بهره گيرند بنا براين در اين ده ملك ارباب ورعيتي وتفاخري در بين نبوده و نيست ونسبت به هم احترام لازم را ميگذاشتند.
يكي از خوبيهاي مردم ده اين است كه هنوزمانند سابق در مشكلات، سختيها ودردها ورنجها وشاديها  همراه هستند و فرد وخانواده مورد نظر را تنها نمي گذارند واز او پشتيباني مينمايند تا بار سنگيني كه در غم وشادي بر دوش همنوع است بر او آسانتر شود ودر تنگنا نيفتد.
بدين ترتيب قوت زمستان را از خرمن بدست مي آورند وعلوفه ي حاصل در انبار ذخيره ميشد تادر زمستان طولاني وسخت وسرد به مصرف دامها برسد.
بنابراين شغل مردم بيشتر دامداري وكشاورزي باهم بوده است ودر اين راه همه ي خانواده نسبت به زندگي احساس مسئوليت داشته ودارند.

عکسها وخاطرات ناریان - سید محمد میرغیاثی
https://telegram.me/joinchat/B5v4-z4-l8zUgGUx52tn4w

  ناریان در ویکی پدیا

آداب و رسوم	مکانهای دیدنی	صنايع دستي	چهره ها
تشكل ها	پوشش گياهي	گونه هاي جانوري	محصولات كشاورزي
ساختمانها وبناهاي روستا	كلماتي زيبا با گويش نارياني(تاتي)	ضرب المثل هاي نارياني	علف چيني وعلف بار