اخبار ناریان

موضوع: کلبه آقای کاظم علی رزاقی در منطقه موسوم به خرهچال درآتش جهل سوخت.

تاریخ: 1391/10/16

کلبه آقای کاظم علی رزاقی در منطقه موسوم به خرهچال با کلیه لوازم و وسایل موجودش درآتش جهل سوخت.

این خبر را شخصی با نام مستعار " دوست دارطبیعت" در سایت درج نمود . برای اطلاع از صحت سقم خبر و جزئیات آن با ناریان تماس گرفتیم و با کمال تاسف نه تنها این خبر تایید شد بلکه اطلاع یافتیم , بخشهایی از مزارع و باغات شمال روستا منطقه موسوم به بیلاش , نیز به آتش کشیده شده اند. ضمن ابراز تاسف از وقوع چنین ناهنجاریهایی در روستا ,عین مطلب درج شده توسط همشهری عزیزمان به شرح زیر به اطلاع شما میرسد.

با سلام ضمن تشکر و قدردانی از مدیریت سایت که باعث ارتباط خوبی بین همشهریان عزیز شده است.در چند روز اخیر مشاهده گردیده که کلبه آقای کاظمعلی رزاقی که سال گذشته در خرهچال بنا نموده اند , توسط افراد بی فرهنگ به آتش کشیده شده است .با کمال تاسف باید بگویم که این چه کار نا بخردانه ای است که در روستای ما رخ میدهد ,این بحث تنها مربوط به کلبه نامبرده نیست این کار نا شایست یک نا امنی در روستا را در پی دارد. لذا خواهشمند است از مسئولین روستا مخصوصا" دهیار محترم ، شورای روستا، روابط عمومی سایت جهت فرهنگ سازی در برخورد با این گونه مسائل بی تفاوت نباشند.

گفتنی است این همشهری خوش ذوقمان ساعتی پس از ارسال مطلب فوق , شعر زیر را در وصف ناریان برایمان ارسال کرد که درانتهای آن به موضوع فوق پرداخته است.

شعر درباره ناریان

نقطه ای از نقشه ایران , نشان طالقان

بشنو اینک شمه ای از داستان ناریان

از کرج راهی شوی سمت شمال البرزکوه

می روی تا طالقان , میرسی بر ناریان

قله پر برف دارد ، چشمه سارانی روان

آب رودش جاری اندر روستای ناریان

دامنش پر از چمن باشد ، هوایش دلپذیر

شد تماشایی , گلستان بهار ناریان

عطر گلپر ، طعم ریواس و الرگ

بر مشامم آید از جنت مکان ناریان

ساعتی بنشین کنار رود و روحی تازه کن

تا ببینی معجز آب روان ناریان

گربگردی دورگیتی فارغ ازهرقیل وقال

جایگاهی کی کنی پیدا , بسان ناریان

در مقام معرفت , از خاک آن کم گفته ام

دیگران باید بگویند از لسان ناریان

گفتنی در باره اش بسیار باشد ، لاجرم

مختصر توصیف نیکو شد , از آن ناریان

دربیان وصف آن , کمتر سخن آید میان

چون قلم قاصر شود , اندر بیان ناریان

جان فدا باید کنی بهر وطن , ای هموطن

نه بسوزانی تو آنی , کلبه یک هموطنایم

نظرات , دیدگاه ها و پیامهای شما در خصوص مطلب بالا :

فرستنده: طالقاني :

آفرين به نظرات عزيزان ؛ مخصوصا" نظر آقاي محمودرزاقي.من كه مي گم اگردرب كلبه بازبود شايد ازآن به نحواحسن استفاده مي شدوآتيش نمي زدند.

فرستنده: شاید دلسوز :

باسلام ؛ اول اینکه بسیار متاسف شدم از دیدن این خبر. دوستان هم نظرات خوبی دادند, از تحلیل خوب سایت ناریان استقبال می کنم , ولی این فقط متوجه جوانها نمی شود, بلکه همان بزرگانی که دور مسجد نشسته و ملیونها پول موعظه می دهند هم خود مرتکب این اشتباهات می شوند و نه خود و نه موعظه کننده هیچکدام به جوانها اجازه کمترین فعالیت را نمی دهند بلکه فقط بدیها از پشت بلندگو گفته میشود و برایش هزینه هم پرداخت میشود ولی دریغ ازکوچکترین تشویق برای کارهای خوبشان و راهکاری مناسب برای پیشرفت .همه مسئولیم چه روحانی که پولش را میگیرد و کار عملی کم می کند چه مستمع که به کارش نمیگیردهمه مسئولیم همه.

فرستنده: همشهری:

باسلام فقط برای شورا ده و دهیاری باید متاسف بود.

فرستنده: مغموم خاک ناریان

سوزاندن واتش زدن گناه است .بدتر ازآن فضولی ودروغ گفتن وشیپورچی بودن است .دوستدار محیط زیست ومخالف جارچی وشیپورچی بودن جوانان ناریان کلا همین رو میخوان

فرستنده: محمود رزاقی (مشهدی اکبر مرحوم )

با سلام :با همت دوستان دوباره میسازیم تا ثابت کنیم این نوع تخریبها نمی تواند زیبائی و جلوه روستای عزیزمان را خدشه دار کند.

فرستنده: هموطن

با سلام وتشكر :خبر هاي ناگوار همانقدر كه موجب ناراحتي مي شود اميد است ضمن ايجاد همدردي با حادثه ديده ها و ايجاد تنفر از مشاهده كارهاي اين چنيني ،تلنگري باشد تاهمه احساس مسئوليت نمائيم وفريضه امر به معروف ونهي از را احيانمائيم .

فرستنده: تمام طالقان :

کلبه آتش نزدن دل و آتش میزنند که عجب همشهریای داریم......

فرستنده: ناریانی درد مند و نگران :

به نظر من دو خلاء وجود دارد 1-نظارت ها وکنترل ها بسیار ضعیف است مسولین باید به فکر چاره و وضع قوانین ومقررات سخت گیرانه باشند 2-با سارقین و اخلال گران قبلی چه کردند ؟ اگر شما شکایتی به شورا یا دهیار ببرید , آنها سعی می کنند که دوطرف را به آشتی نا خواسته وادار کنند . خودشان که اعمال قانون نمی کنند هیچ , لااقل راهنمایی هم نمی کنند که حتی یک بار هم که شده توسط مراجع قانونی و مقامات بالاتر اعمال قانون شود. مزارعی که چرانده میشود-آتش سوزی ها- سرقت منازل - سرقت باغ ها-کابل دزدی ها- پنچر کردن ماشین ها (حتی مهمان ها)-سرقت کفش مهمان ها در بالکن ها- دزدیدن دوربین عکاسی در مجلس عروسی- بطری های خالی .... در باغات میوه و ... به نظر شما آیا مسئولین اینها را نمی دانند؟ چه کردند؟ --- فقط بخاطر حفظ روابط فامیلی وهمسایگی سکوت کردند

فرستنده: سایت ناریان

باسلام ؛ وقتی صفحه نظرات را باز می کنیم امید به دیدن خبرها و نظراتی داریم که ازموفقیتها و همدلی ها و زیبایی ها بشنویم و ازدیدنشان انرژی بگیریم ولی چه کنیم که برخی کژی ها ذائقه را تلخ می کند, ولی اینها واقعیتهای موجودند که برخی اعتقاد دارند این موارد نباید خیلی باز شود , ولی به نظر میرسد بازشدنش شاید کمکی کند به درمان این دردها. حرکات ناشایستی که سال گذشته درخصوص سرقت از منازل رخ داد ویا چندی قبل ماجرای کابلهای برق وحالا هم این اتفاق. برادر یا خواهر گرامی (دوستدار طبیعت ) دردی که شما ازآن می نالید درد بزرگی است که خیلی ها را آزار میدهد , "درد بی فرهنگی" (که خوشبختانه عده بسیار قلیلی در روستای ما به آن مبتلاهستند.ولی برای روستای زیبای ما با آن همه انسان پاک و فرهیخته همین عده قلیل هم زیاد است.) برای مقابله با این درد جنابعالی راهکار فرهنگ سازی را پیشنهاد دادید و از مسئولین درخواست نمودید که نسبت به این موضوعات بی تفاوت نباشند.که اشاره درست و درخواست به حق و بجایی است . اما چون تغییر فرهنگ و نگرش از دشوارترین امور است لذا به نظر میرسد مسئولین محلی بنا به دلایل و ملاحظات بسیار , به تنهایی نتوانند این درد را درمان کنند. اما میتوانند با تمهیداتی این گونه ناامنی ها را مدیریت و کنترل نمایند. همانگونه که می دانیم مهمترین پایگاه مسلمانان برای بسط و توسعه دین و فرهنگ مساجد و متولی اصلی فرهنگ سازی روحانیون محترم هستند. در زمان موعضه ها در مسجد ناریان به ترکیب جمعیتی دقت کردید؟ اگر خوشبینانه نگاه کنیم متوسط سنی موعضه شوندگان بالای 35 سال است. (هرچند؛ اگر پسر آقا مصطفی و چندتا از دوستانش که قند و مهر و دستمال را بین مردم پخش می کنند نباشند , این میانگین خیلی بالاتر از این ها هم می رود). دور تا دور مسجد بزرگ روستایمان کسانی را , تکیه زده به پشتی های قرمز می بینیم که عموما آردهایشان را بیخته و الک ها یشان را آویخته اند. میان سالان هم که در وسط مسجد شانه به شانه و گوش تاگوش نشسته اند و خانمها هم که همواره , از این گله مندند که صدای بلندگو آنقدر زیاد است که اجازه نمی دهد حرفهایشان به هم برسد و به زبان خودمان می گویند: "بلندگو ی صدا اندی زیاده نیئلنه گب به گب واکوا" ازسمت دیگر واعظ هم متقابلا از سر و صدای خانمها گله مند است و تذکرات لازم را میدهد. اما مخاطبین واقعی و "جامعه هدف" اصلی و کسانی که به تعبیر حضرتعالی باید برروی آنها کار فرهنگی شود , یعنی نوجوانان و و جوانان که آینده سازند و بیش از بقیه نیاز به هدایت و راهنمایی توسط صاحبان تجربه و بزرگترها دارند کاملا جایشان خالی است!!! آنچه گفتیم درد بود, پس درمان چه؟ باید به این نکته توجه داشته باشیم که " اگر صد بار یک راه را طی کنی , به همان مقصدی می رسی و همان نتیجه ای را می گیری که قبلا گرفته ای . لذا برای گرفتن نتیجه ای متفاوت باید راههای دیگری را یافت". مسئولین روستا و متولیان محترم امورفرهنگی باید آسیب شناسی اجتماعی کرده و اثربخشی امور را اندازه گیری کنند و درصورت لزوم در روشها و عملکرد خود بازنگری کرده و از روشهایی نو در فرهنگ سازی استفاده کنند تا بتوانند به "جامعه هدف " اصلی که شامل نو جوانان و جوانان است نزدیکتر شده و این شکاف بین نسلی را کم کرده و زمینه همدیگر فهمی را بیشتر نموده تا راهی برای انتقال تجربه و ارشاد هموار شود . به عقیده نگارنده , چنانچه این همدلی پیش نیاید و این فاصله بین نسلی کوتاه نشود راهی برای جبران این گسست فرهنگی که زایده گسست بین نسلی است وجود نخواهد داشت.

شما هم میتوانید دیدگاه ها , نظرات و پیامهای خود را درخصوص مطلب بالا , از طریق فرم زیر ارسال نمایید :

* نام فرستنده :
پست الکترونیکی :
* متن پیام: